Sesongen 2017

Sist helg spelte Vik sin siste kamp kamp i sesongen 2017 mot Florø 2 heime på kunstgrasbana i Vik. Det enda med siger 2-1 i ein kamp vikjene burde ha avgjort før pause, men på grunn av elendig uttelling på sjansane vart det skummelt heilt til siste spark på ballen. Måla til Vik vart skora av Endre Holstad og Sivert Aase.

Seinare på kvelden var det klart for årets fotballfest i sæbøfjosen der me vart servert ei herleg hjortegryte av vertskapet på garden. Ein kjempekveld med kjempestemning som etter kvart flytta seg ned til Tor Talle Trio på Blix Hotel. Det vart ila kvelden delt ut ein rekke både seriøse og useriøse prisar. I tillegg var det fleire spelarar som hadde oppnådd milepælar som 50 og 100 spelte kampar for Vik.

Årets Lagspelar: Yngve Hove

Årets Firda-Live personlegheit: Yngve Hove

Årets Bau: Bauen

Årets sutrekopp: Håkon Skjerven

Årets trenar: Aleksander Valsvik

Årets comeback/toppskorar: Thomas Tveit HJortland

Årets spelar: Stig Roar Hovland

Kapteinen med store bokstavar stikk i år av med den høgthengande prisen årets spelar. I ein sesong som har gått frå himmel til helvete har ein ting alltid vore konstant og det er at bakerst på bana finn me Stigen. Han forlangar alltid topp innsats av sine lagkameratar, men endå viktigare så forlangar han alltid det beste av seg sjølv. Når det går bra er han den gladaste i verda og når det går dårleg er han heilt i kjellaren. Om det går bra eller dårleg veit heile Vik om det når Stigen er på bana. Stemma til kapteinen er kjent i alle klubbar i fylket til skrekkblanda fryd for både motstandar og medspelar. Det er nok ikkje ein spiss, midtbanespelar, forsvarar eller anna keeper i divisjonen som har redda fleire poeng for laget sitt enn Stigen har gjort for Vik. Reaksjonane, nærheita, tryggleiken og målteften er med på å gjera han til den absolutt BESTE keeperen. Sjølv om Stigen sjølv sikkert skulle ønska at denne prisen gjekk til ein midtbanespelar eller ein spiss finn me i juryen ingen andre kandidatar som er lika verdige å motta prisen for årets beste spelar enn Stig Roar Hovland

(Juryen besto av Fredrik "Bållao" Skogsrud, Yngve "Bulle" Hove og Terje "Molly" Målsnes)

Sesongen 2017

Dei som har fulgt Vik denne sesongen veit at denne sesongen best kan beskrivast som ein romantisk komedie. I starten er alt berre heilt fantastisk. Kjærleiken blomstrar og alle er fornøgde. Midtvegs i filmen møter me på problemer: skadar, nye kjærestar, jobb og noko useriøsitet. Det vert tungt, kan dette vera slik det skal vera? Heldigvis finn me tilbake til kvarandre heilt på slutten av filmen. Det vart oss to til slutt. Romantisk sang vert spelt medan rulleteksten går over skjermen.

For dei som ikkje var heilt med på metaforen kan det og seiast slik: Ein vårsesong der trenar Valsvik må sei til spelarar at dei ikkje kan vera med på kampen til helga, då me er så mange spelarar. Sju sigrar på rad og ein vårsesong utan tap. Sommaren går og me veit det vert tøffare til hausten. Langt fleire bortekampar, lange bortekampar. Spelarar prioriterer annleis. Spelarar som ikkje fekk vera med på tur i vår vert no med til Bremanger, Måløy, Eid og Skavøypollen. No er det dei som skal starta. Det vert mange tap, tunge heimturar. 6 og 7 stykk på trening. Moralen er låg og me endar med å tapa 8 kampar på rad der det seigaste må seiast å vera mot Årdal på heimebane. Men når me kjem til 14. oktober og siste kampen skal spelast er det endeleg me som har turen tilbake, me vinn 2-1 og kan gi vikjapublikummet ein siste ZIKKEZAKKE før me tek ein velfortent ferie.

Ein flott gjeng med gutar er slitne. Undertegna hugsar at mange av spelarane berre satt på benken etter kampen og gløymde nesten vekk ZIKKEN. Dei har jobba knallhardt gjennom ein lang sesong og sprunge mange kilometer for Vik-drakta.

Å spela i 4. divisjon er ikkje glamorøst. Å spela fotball i 4. divisjon er dugnad. Ein trenar mykje, reiser langt og ofrar andre ting. Ein ting er spelarane som ofrar mykje, men dei får i det minste spela fotball, noko som etter mi eiga meining er noko av det kjekkaste som er. Men ein anna ting er alle dei andre som stiller på dugnad som ikkje får gleden av å spele fotball. Kampvertar, styremedlem, sjåførar, foreldre som bakar og står i kiosken. Ein stor hyllest til alle. Eg kunne godt nemt namn, men eg er redd for å gløyme nokon så eg seier enkelt å greitt: de veit kven de er og det veit me andre og!

Ein ny sesong er heldigvis eit godt stykke unna, men det er ikkje lenge før spelarane kjem til å etterlyse futsaltreningar og innadørs KM. Eg veit om fleire som har godt av ein gode pause. Kroppane er skada og slitne.

Håpar me ser att alle som var med i år og neste sesong i 4. divisjon. Me er ikkje større enn at me treng alle.

ZIKKE!